Op naar Tortugero

De foto’s tonen hoe we gisteren gastronomisch verrast werden bij El Mercat;  Catalaans voor de markt. De wijk achter ons hotel wil blijkbaar iets recht zetten namelijk dat Costaricanen wel lekker kunnen koken; dat is hun gelukt.

Vroeg gaan slapen want de volgende ochtend zou een bus om 06:30uur ons komen ophalen. Het ontbijt zouden we onderweg nuttigen. 

Iedereen werd in aparte busjes aangevoerd die in mijn gevoel kris kras door de stad reden. Het kostte nog even tijd om de drukte van San Jose te ontvluchten maar al snel was het links en rechts groen en kronkelde de weg zich naar boven. Van die typische grote dreunende Amerikaanse trucks kwamen ons te gemoed terwijl de buschauffeur er van genoot om de bochten lekker scherp aan te snijden. Ondertussen vertelde Marco (onze gids) uitgebreid over de diverse provincies van Costa Rica. Hij kan dat heel plezierig vertellen terwijl hij het verhaal toch al een aantal keer gedeeld had. Later kwam een andere gids aan het woord en daar mistte ik het enthousiasme.

Rond 8:30uur kwamen we aan bij het ontbijtpunt en waarschijnlijk hebben we daar hetzelfde menu genoten als Noor en Ger, die drie jaar geleden die dezelfde route volgden; rijst met bonen, kip, een soort omelet en worstjes. Buiten stond nog ananas en meloen. Marco had al iets over een luiaard gezegd en die hing inderdaad bewegingsloos in een boom; reden om de eerste foto’s van de vakantie te maken. Dan blijkt weer eens het nadeel van airconditioning; mijn lens besloeg telkens. Dat was pas na een tien minuten verholpen.

We hadden de bergen achter ons gelaten en we reden nu tussen de bananen plantages op weg naar Tortugero. Min of meer onaangekondigd zagen we rechts een parkeerplaats en daar bleken we in te schepen richting onze Lodge. Er lagen een achttal boten met hun rechte punt tegen de kant aangeschoven. Eerst ging alle bagage er op en daarna volgden alle reizigers. Het eerste deel zigzagden we over de kronkelende rivier. Met twee keer 115pk schoot dat wel lekker op en de schipper had er duidelijk lol in. We zagen allerlei soorten bomen, soms leek het alsof de takken als vuurwerk vanuit een punt wegschoten (bamboe). Op andere plekken was de boom nauwelijks te onderscheiden door al het struikgewas dat zich van de boom meester gemaakt had. Aan dat gezigzag kwam een eind toen we het kanaal van Tortugero opvoeren. Pas later besefte ik waar we eigenlijk zaten. Het zoetwater kanaal loopt zo’n 105 kilometer parallel aan de kustlijn. Dat had ik wel gelezen maar pas later toen we daadwerkelijk op het strand stonden, kon ik mij een beeld vormen hoe alles liep.

We scheurden door waarbij het water links en rechts wegspoot toen de schipper ineens volledig gas terug nam. Boven op een tak lag een kaaiman te dutten en ze gaven ons de tijd om dat fenomeen in ons op te nemen. Het ging er blijkbaar niet alleen om ons zo snel mogelijk naar onze lodge te brengen maar echt ook om de dieren te tonen. Zo stopten we verder nogmaals om nog wat foto’s te maken.

Even later kwamen we aan bij ons hotel/resort. Het is een hoofdgebouw met daarom heen losse bungalows die onderling verbonden zijn met een betonnen loopbrug. We hebben een kamer met drie slaapplaatsen, zonder ramen maar met veel horren. Het is hier vochtig warm maar volgens mij koelt het toch voldoende af. Terwijl Irene binnen bezig was zag ik al een aap met jong die iets verder in een boom hing. Het is een en al groen met een natuur die zich goed laat horen. Kortom een idyllisch plaatje in wereld die zich in en om het water afspeelt.

Die middag nog het gehucht Tortugero bezocht maar dat was een beetje een flop al hebben wij die tijd lekker aan een terrasje aan het water doorgebracht. Onder ons waren een paar zweetgutsende sterke mannen bezig om kleine en grote gasflessen uit te laden.
Dat ging op blote voeten en met de goedkoopste gamma-handschoenen. Soms schoot zo’n fles een beetje weg en ik was bang dat een van de mannen een of meer van zijn tenen moest missen. De ambulance boot die links van ons lag, hoefde gelukkig niet ingezet worden. 

We zitten met een Amerikaans en Belgische stel bijeen. De twee Belgen zijn net vier dagen getrouwd en nog vol van de ervaringen van de afgelopen zaterdag. Afgezien van de mooie verhalen die we elkaar te vertellen hebben, geeft dit wel een blij sfeertje aan tafel.